#LET EEN BEETJE OP ELKAAR ……EN LET OOK OP JEZELF

# Let een beetje op elkaar.

Een compassievolle zin. Een zin die zorg uitstraalt.
Een zin die zich richt op verbinding; op actie; op mededogen; op voelen met de ander.
Een zin die in de grondwet thuishoort.

Een zin die in deze crisistijd veelvuldig wordt geuit.
Door onze premier in zijn toespraak vrijdag een week geleden.
Door de Minister van VWS, Hugo de Jonge donderdagavond n.a.v. het aftreden van de Minister voor Medische Zorg, Bruno Bruins.
Dit weekend door een lid van een regionaal crisisteam dat bemerkt dat het app-verkeer overweldigend is door de steeds wisselende situatie en de ernst van de zaak. En dat iedereen het wel vol moet houden.

Waarom die zin #let een beetje op elkaar?
Omdat mensen terecht bezorgd zijn.
Omdat we nog even doormoeten met zijn allen. En nog even is waarschijnlijk nog best lang. En best lang is misschien wel een aantal maanden. Of nog langer.
Omdat de situatie om helder denken en daadkracht vraagt. Van ons allemaal. Voor ons allemaal. Heel intensief, vanuit kennis en wijsheid, en dat nog een hele tijd.
Omdat er mensen dreigen om te vallen, al omvallen en de komende tijd gaan omvallen. Logischerwijs, doordat oververmoeidheid en overspanning hun tol eisen.

# Let een beetje op elkaar en let ook op jezelf

Ik ben stressmanagement-consultant en het is mijn vak om mensen bewust te laten worden van hun stresssysteem, hun behoeften en drijfveren; van hun kwaliteiten die valkuilen worden als bijv. de lat te hoog ligt; als er geen punt komt waarop ontspanning en afstand wordt genomen; als het verantwoordelijkheidsgevoel en de toewijding het winnen van het gevoel dat zegt “ik red het niet meer zo”.
Als letten op elkaar tot gevolg heeft dat je vergeet te letten op jezelf.

Daarom maak ik me zorgen over de zin zoals die nu is verwoord.
En zou ik graag willen dat de zin wordt aangevuld. En dan wordt ie zo:

#let een beetje op elkaar en let ook op jezelf

Zuurstof

Het is niet voor niets dat je er tijdens de veiligheidsinstructie in een vliegtuig op wordt gewezen dat je het zuurstofkapje eerst zelf op moet zetten en dan pas bij de ander.
Je kunt immers niet goed op de ander letten als je zelf ‘te weinig zuurstof hebt’.

De mensen die nu keihard aan het werk zijn in vitale beroepen zoals de gezondheidszorg, zijn de mensen die van nature ‘letten op de ander’. Die van nature ’burn-out-gevoelig’ zijn. Ze gaan door omdat het moet vanuit hun verantwoordelijkheidsgevoel, vanuit het committent dat ze zijn aangegaan, vanuit hun interne motivatie om er voor de ander te zijn als dat nodig is. Ze blijven denken. Ze blijven doen.
Want dat is nu nodig. Zo simpel is het voor hen.
Daarbij leggen ze de focus op de ander en vergeten heel gemakkelijk zichzelf.
“Ik red het wel”,
“het moet nu gewoon”,
“er is niemand anders die dit kan”,
“dus ik kan nu niet omvallen”,
“want ze rekenen op mij”
“ik kan ze toch nu niet in de steek laten”,
“wie moet het dan doen?”
zijn zinnen die ik ze veelvuldig hoor zeggen; deze gedreven en compassievolle mensen.

Zij hebben nu en de komende tijd zuurstof nodig. Niet alleen voor hun patiënten. Niet alleen voor de ander. Ze hebben ook zelf zuurstof nodig. Ontspanning. Even los van de besognes van het werk. Verwerking van wat er allemaal weer op hen af is gekomen die dag. Om er zo langdurig te kunnen blijven zijn voor de ander.
Door ook te letten op zichzelf, kunnen ze blijven letten op de ander.

Dus wil ik het volgende voorstellen, vanuit mijn gedrevenheid en verantwoordelijkheidsgevoel en bezorgdheid:

Als jij nu een vitaal beroep hebt, LET in de eerste plaats OP JEZELF!!!!

Ga in de ‘uit’-modus als je niet werkt. Zoek iets wat jou ontspanning geeft. Een romantische komedie op Netflix, een avondwandeling in het park, een warme douche voor het slapen, een goed gesprek met iemand die echt naar je kan luisteren en aan wie je jouw zorgen, ervaringen, twijfels en verdriet kwijt kunt en die met je mee kan leven als je jouw bijzondere ervaring van die dag vertelt die je tot tranen toe beroerde.

Als je nu geen vitaal beroep hebt, LET ook OP DE ANDER!!!!

Ga in de ‘aan’-modus als je de energie en behoefte hebt om iets voor de ander te betekenen. Vraag wat de ander nodig heeft. Zoek uit wat er nodig is. Meld je aan bij al die mooie initiatieven die er nu zijn. Ben er voor de ander, via kaartjes, via facetime, skype, telefoon of zittend naast elkaar op min. 1,5 meter afstand.
Doe wat je kan vanuit jouw kwaliteiten en jouw drijfveren, zodat je de flow ervaart van een mooie ervaring en een goede daad. Die energie is besmettelijk en dat is wat we nu wel nodig hebben met zijn allen.

Hetty Jansen-Verhagen, HJTC
21 maart 2020